Mijn overpeinzingen
Primeur in Turkije - Kindcentra
Drs. Armand Sağ
Turkije heeft een primeur met het oprichten van zogenaamde kindcentra in elke provincie en gemeente van het Euraziatisch land. Volgens het wetvoorstel, welke door het parlement is gekomen, is het voortaan streng verboden voor één van de ouders om na een scheiding het kind de omgang met de andere ouder te ontzeggen. In Nederland is dit helaas nog een vaakvoorkomend verschijnsel, waarvoor het West-Europees land ook meermaals door het Europees Hof voor de Rechten van de Mens op de vingers is getikt. Helaas is Nederland nog niet in staat om deze wetgeving aan te passen.
In Turkije zullen de kindcentra fungeren als een speciaal centrum waar de kinderen door de ouders op bepaalde dagen en tijden langs gebracht moeten worden. De overdracht zal dan niet plaatsvinden tussen de ouders, maar door speciaal opgeleide pedagogen en andere pedagogisch onderlegde ambtenaren. Klachten van ouders dat hun kinderen niet naar de andere ouder willen, of dat het kind ziek is en daarom niet naar de andere ouder kan, zullen niet meer van toepassing zijn.
De straffen zijn ontzettend zwaar, volgens Turkije omdat oudervervreemding en ouderverstoting valt onder zware mishandeling van het kind. In Nederland is overigens het verschijnsel oudervervreemding c.q. ouderverstoting helaas niet eens erkend als een syndroom, laat staan als een vorm van kindermishandeling. De straffen in Turkije beginnen als één van de ouders het kind niet op het afgesproken tijdstip bij het Kindcentrum brengen om zo contact met de andere ouder tot stand te brengen. Bij de eerste overtreding zal de ouder drie maanden gevangenisstraf ontvangen. Het kind zal ofwel naar de andere ouder gaan, dan wel bij het Kindcentrum verblijven waar het nog wel omgang met de andere ouder heeft. Bij een tweede nalatigheid waarbij de omgang gesaboteerd wordt, zal een speciaal politieteam met pedagogen het kind ophalen waarbij de ouder een boete met alle bijbehorende kosten moet betalen. Dit loopt in de vele duizenden euro's. Bij een derde overtreding wordt het ouderlijk gezag beëindigd en verliest de dader dus alle rechten om zijn of haar kind te zien.
De straffen zijn ongekend zwaar en moeten ertoe leiden dat het belang van het kind nooit misbruikt wordt in een echtscheiding. In de praktijk blijken vrouwen dit toch te doen, een overgrote meerderheid van de daders blijkt namelijk de moeder van het kind te zijn. Hierdoor is er toch onbedoeld veel sympathie voor de dader, omdat mensen het beeld hebben dat moeders altijd opkomen voor het belang van hun kind c.q. kinderen. In praktijk blijkt het veelal de moeder te zijn die:
A.) hun kinderen vaker mishandelen dan vaders: van de 120.000 kinderen die jaarlijks mishandeld worden, is de meerderheid mishandeld door de moeder (zie Nederlands Jeugdinstituut);
B.) hun kinderen vaker ontvoeren om de vader te elimineren uit het leven van hun kind(eren): ruim 70% van kinderontvoerders is de moeder;
C.) hun kinderen vaker vermoorden: in ruim 85% van de gevallen is de moeder de moordenaar.
Toch zijn er veel fabels aanwezig onder de rest van het bevolking dat het vaker de vader is die het kind mishandeld, of zelfs misbruikt. Met de Kindcentra wil Turkije deze taboe doorbreken en het kind gezond laten opvoeden met beide ouders in eerste instantie, en als dit echt niet kan, dan met de ouder die in staat is om gezond in het belang van het kind te denken. Dit is naar mijn mening hoe dit ook daadwerkelijk gedaan moet worden. Turkije vormt op dat gebied een sprankelend voorbeeld van hoe het kan en moet.
Hoe we deze vicieuze cirkel van wangedrag door moeders in Nederland (één van het landen die het slechtst scoort op het gebied van kinderrechten) en het gedogen van deze mispraktijken door de Nederlandse maatschappij, is mijn overpeinzing van deze maand...
